Mesajgönderen thalese » Cum Ağu 05, 2016 6:47 pm
Din; gerçekten bir ilaçtır.
Şu görüşe katılmıyorum : Kitleleri kontrol etmek için dine ihtiyaç yok, buradaki zıddınız savunan arkadaşlara karşı söylüyorum.
Kitleri, herhangi bir fanatizm ile, tarafgirlik ile yada ortak çıkar adına konrol edebilirsiniz. Tarihte örneği çoktur bunların. Buna rağmen, halen dini, insanları kontrol etmek için bir araç olarak savunanların tekrar tarih okumaların salık veriyorum.
Dinin en büyük ilacı da, insana sonsuzluğu sunması ve doğuştan gelen bir takım endişe ve korkuların yerini umut ve cesarete bırakmasıdır.
En basit hali ile; Ölüm!!
Ahiret inancı olan din mensuplarının, ölümden, bir inanmayana göre elbette korkusu daha azdır. Dahası, bir umudu bile vardır ki, ölüm bu durumda bir zorlu geçiş kapısı olacağından, bu dünya ile başlayan hayatının devamına inanmak, elbette insanı her durumda daha özgür ve mutlu kılar. Şahsen bende öyle.
Din öyle bir ilaçtır ki,
Yavrusunu kaybetmiş bir anne için, sevgilisini kaybetmiş bir aşık için, çok sevdiği bir dostunu kaybetmiş biri için yeri doldurulamaz bir ilaçtır.
Aranızda, çok sevdiği bir dostunu kaybeden, annesini babasın kaybeden bir ateist var mı?
Bu durumda acaba kendisini nasıl ikna ediyor, avutuyor? Bu fikirleri ne kadar bir insanı bu hüzünden uzaklaştırabilir? Ben merak ediyorum.
" Lütfen, kutsal kitaplara inanmayanlar bana ayet, hadis delili göstermesin. Ortak bir paydada buluşalım, ortak inandıklarımız ile ortak akıl ile konuşalım"